Haaien, papegaaien, wouden en oceanen

Zaterdag 22 oktober. We zitten op een prachtige camping in Margaret River, hét wijngebied van West-Australië. Jullie weten dat wij uit elkaars hand eten, maar dat felgroene papagaaien dat ook doen! Vanmorgen verlieten we Fremantle in de regen en een onweersbui. De eerste van deze vakantie. We hebben weinig vertrouwen in het weer, maar het komt ‘s middags toch wel goed. Hoewel de zon het laat afweten, wordt het droog en de temperatuur is prima. Onze accommodatie hier op de camping is lux en heeft een privé-unit met toilet, douche en wastafel. We gaan dus eerst de achterstallige was maar even doen.
Er is overigens niets mis met de sanitaire voorzieningen hier in Australië. Op ieder hoek van de straat staat wel een ladies of mensroom en er is altijd toiletpapier. Niet te geloven en alles voor niks. Zouden die Australiërs allemaal van die extreme zeikers (plassers) zijn?
We rijden vanaf Fremantle via een aantal grotere steden, zoals Mandurah, Bunbury, Busselton naar het zuiden. Er rijden hier andere auto’s dan in het noorden, meer de gewone afmeting, zoals bij ons. De autowegen zijn hier ook vaak 4 baans en het regent, dus het lijkt wel Holland. Wij nemen wel regelmatig de toeristische routes en zo belanden wij op Cape Naturaliste. Nee hoor, vrienden, geen blote camping, gewoon een mooi park bij een prachtig strand, Eagle bay, waar men walvissen spot. Wij zien er geen, maar we hebben er gisteren een gezien vanaf de Ferry terug van Rottnest.
Helaas, ja ja, zijn we genoodzaakt hier 3 nachten te blijven. We hebben meteen bij binnenkomst een wijntoer geboekt voor morgen. Maar even later komt men ons vertellen dat ze die niet doen op zondag. We blijven dus tot maandag en krijgen dan een nacht voor de halve prijs. Wij zijn Hollanders, dus dat kunnen we niet aan ons voorbij laten gaan.
Vanavond gaan we een hapje eten in het stadje. We drinken eerst maar eens een goed glas witte wijn in een wijnbar. Aan de overkant zit, denken we, een leuk etablissement. Maar het blijkt een zogenaamde ‘vreetschuur’ te zijn. Het gaat zo: je komt binnen, gaat in de rij voor de kassa, bekijkt intussen de menukaart, bestelt en betaalt, je krijgt een nummer mee, dat zet je op je tafeltje en na verloop van tijd komt een serveerster je bestelde menu brengen. Dat is allemaal niet zo erg, maar de herrie en het enorme aantal mensen dat zo’n hal bevolkt! En als dan het eten nog goedkoop is! Nee, hoor, in een goed Nederlands restaurant eet je voor dezelfde prijs veel beter. Er zijn uitzonderingen, die hebben we hier ook gevonden, maar deze was pedt (met dt).
We hoorden zojuist op het TV-nieuws, dat een snorkelaar door een haai is aangevallen op Rottnest Island. Die dans zijn wij gelukkig ontsprongen. Terwijl we daar in het water lagen, dachten we er nog wel even aan. Iemand had ons nog gewaarschuwd, dat er de laatste tijd agressieve haaien zijn gesignaleerd, die mensen aanvielen. Dit was het derde slachtoffer. De baaien zijn nu gesloten voor de snorkelaars.

Zondag na een uitgebreid ontbijt rijden we naar de punt van de oceaan. Daar waar de Indian Ocean en de Southern Ocean elkaar ontmoeten. Het waait hard en de golven zijn enorm. We hebben moeite ons staande te houden. Bij Blackwood river, die in de oceaan stroomt, zien we op een eilandje een stelletje pelikanen. Vervolgens rijden we omhoog naar Hamelin Bay, door de Karri Wouden. Het zijn bossen met gigantische hoge honderden jaren oude bomen. Heel bijzonder. We nemen nog wel even een zandweg om het gevoel van de outback te krijgen.
Daarna zien we een bord voor bezichtiging van een grot en besluiten er maar eens te gaan kijken. Je moet ruim 300 treden naar beneden en in de grot ben je 62 meter onder de grond. Deze is erg bijzonder omdat er een meer in is en er honderdduizend rietjes aan het plafond hangen. Zo’n 40 cm lange stengel is ongeveer 1500 jaar oud. De grot is ongeveer een miljoen jaar oud.
Morgen gaan we de wijntoer doen. Lekker in de bus, glaasje op, laat je rijden, want we mogen ook het e.e.a. proeven.