Hoogte- en dieptepunten
Door: Corry en Ad
Blijf op de hoogte en volg Ad en Corry
03 Mei 2016 | Verenigde Staten, Tusayan
Zondag 1 mei
Het heeft enorm geregend vannacht en als we wakker worden is het nog niet droog. We hebben erg basis ontbijt in de lobby van het hotel. We eten ons geroosterde boterhammetje staand aan de bar van de receptie. Afijn, hier word je niet dik van. Er is in ieder geval koffie en thee en een wafelrooster.
Wij bekijken even hier het oude stadje Sedona. Je merkt overal de invloeden van de Indianen, vooral aan de gebouwen. Je waant je soms in de 17e/ 18e eeuw. We rijden daarna richting Flagstaff. Via een aantal steile S-bochten komen we op 2000 m hoogte en zien daar zelfs nog sneeuw liggen. Het is rond het 0-gradenpunt. Maar het ritje is erg mooi. Gelukkig heeft de auto verwarmde zitplaatsen en ze kunnen ook gekoeld worden! Met koelen wachten we nog even.
De rode rotsen hier in Sedona zijn over het algemeen 45 miljoen jaar oud. Sommige zelfs meer dan 255 miljoen jaar en nog van voor de dinosaurus tijd. Ze zijn ontstaan doordat de wind zand heeft meegenomen en tot hoge duinen heeft geblazen. De rotsen zijn dus van zandsteen en door de wind en rivier ge-erodeerd tot deze enorme rotspartijen.
‘s Middag klaart het op en schijnt de zon zelfs. We lunchen op een terras met uitzicht op de rode rotsen en verorberen op z’n Amerikaans een hamburger. Ook gaan we nog naar een rots waarop de Chapel of the Holy Cross is gebouwd. Het is wel even klimmen om in de kerk te komen! Er zijn hier heel veel verschillende kerken en veel religies. Ook kun je hier helemaal verschoond en nieuw vandaan komen als je de talrijke Yoga programma’s en healings gaat volgen. Wij denken dat we genoeg geheald zijn en laten het er even bij zitten.
Maandag 2 mei schijnt de zon optimaal. Korte broeken weer. Wij rijden over de bergen richting Flagstaff en vandaar over de berg van 3000 meter in de sneeuw naar de Grand Canyon. Op het hoogste punt gooien we sneeuwballen naar elkaar. De omgeving na de sneeuw lijkt wel op een steppe. Kaal en vlak.
We hebben een kamer in de Red Feather Lodge. Wij zijn er echter al voor 11.00 uur, dus de kamer is nog niet beschikbaar. We besluiten dan maar even naar de Grand Canyon te rijden, ongeveer 2 km van het hotel. We kopen een parkkaart voor alle parken van de USA en gaan de zaak eens verkennen. We stallen de auto op een grote parkeerplaats (alles is hier groot) en wandelen naar de eerste Canyon. De zon schijnt volop, maar Corry vindt het te fris en schiet in haar lange broek. Al bij het eerste uitzicht zijn we even van de wop, wauw, dat hadden we niet verwacht. Het uitzicht is adembenemend. We lezen dat er miljoenen jaren geleden een grote meteoriet hier op de aarde is gevallen en dat enorme gat heeft gemaakt. De canyon is ongeveer 2,5 km diep en 300 km breed. Er is een gratis shuttle bus, die je naar alle uitzichtpunten brengt. Je kunt op en af hoppen en dat doen we dus ook. Sommige tracks lopen we en andere gaan we per bus. Ad denkt nog even dat een bepaalde track 400 meter was, maar bij de eerstvolgende trackpaal blijkt het toch ruim 10 km te zijn. Het busje kwam dus erg goed van pas. Morgen nog een dagje Grand Canyon om de rest te ontdekken. Daar hebben we wel zin in.
Het heeft enorm geregend vannacht en als we wakker worden is het nog niet droog. We hebben erg basis ontbijt in de lobby van het hotel. We eten ons geroosterde boterhammetje staand aan de bar van de receptie. Afijn, hier word je niet dik van. Er is in ieder geval koffie en thee en een wafelrooster.
Wij bekijken even hier het oude stadje Sedona. Je merkt overal de invloeden van de Indianen, vooral aan de gebouwen. Je waant je soms in de 17e/ 18e eeuw. We rijden daarna richting Flagstaff. Via een aantal steile S-bochten komen we op 2000 m hoogte en zien daar zelfs nog sneeuw liggen. Het is rond het 0-gradenpunt. Maar het ritje is erg mooi. Gelukkig heeft de auto verwarmde zitplaatsen en ze kunnen ook gekoeld worden! Met koelen wachten we nog even.
De rode rotsen hier in Sedona zijn over het algemeen 45 miljoen jaar oud. Sommige zelfs meer dan 255 miljoen jaar en nog van voor de dinosaurus tijd. Ze zijn ontstaan doordat de wind zand heeft meegenomen en tot hoge duinen heeft geblazen. De rotsen zijn dus van zandsteen en door de wind en rivier ge-erodeerd tot deze enorme rotspartijen.
‘s Middag klaart het op en schijnt de zon zelfs. We lunchen op een terras met uitzicht op de rode rotsen en verorberen op z’n Amerikaans een hamburger. Ook gaan we nog naar een rots waarop de Chapel of the Holy Cross is gebouwd. Het is wel even klimmen om in de kerk te komen! Er zijn hier heel veel verschillende kerken en veel religies. Ook kun je hier helemaal verschoond en nieuw vandaan komen als je de talrijke Yoga programma’s en healings gaat volgen. Wij denken dat we genoeg geheald zijn en laten het er even bij zitten.
Maandag 2 mei schijnt de zon optimaal. Korte broeken weer. Wij rijden over de bergen richting Flagstaff en vandaar over de berg van 3000 meter in de sneeuw naar de Grand Canyon. Op het hoogste punt gooien we sneeuwballen naar elkaar. De omgeving na de sneeuw lijkt wel op een steppe. Kaal en vlak.
We hebben een kamer in de Red Feather Lodge. Wij zijn er echter al voor 11.00 uur, dus de kamer is nog niet beschikbaar. We besluiten dan maar even naar de Grand Canyon te rijden, ongeveer 2 km van het hotel. We kopen een parkkaart voor alle parken van de USA en gaan de zaak eens verkennen. We stallen de auto op een grote parkeerplaats (alles is hier groot) en wandelen naar de eerste Canyon. De zon schijnt volop, maar Corry vindt het te fris en schiet in haar lange broek. Al bij het eerste uitzicht zijn we even van de wop, wauw, dat hadden we niet verwacht. Het uitzicht is adembenemend. We lezen dat er miljoenen jaren geleden een grote meteoriet hier op de aarde is gevallen en dat enorme gat heeft gemaakt. De canyon is ongeveer 2,5 km diep en 300 km breed. Er is een gratis shuttle bus, die je naar alle uitzichtpunten brengt. Je kunt op en af hoppen en dat doen we dus ook. Sommige tracks lopen we en andere gaan we per bus. Ad denkt nog even dat een bepaalde track 400 meter was, maar bij de eerstvolgende trackpaal blijkt het toch ruim 10 km te zijn. Het busje kwam dus erg goed van pas. Morgen nog een dagje Grand Canyon om de rest te ontdekken. Daar hebben we wel zin in.
-
03 Mei 2016 - 07:44
Edwin:
Super mooi, ik ben jaloers op jullie.
-
03 Mei 2016 - 08:29
Marjolein:
Adembenemend mooi! Lucky you!
-
03 Mei 2016 - 19:13
Jack & Fery:
Wat een mooie vergezichten laten jullie zien, wat in werkelijkheid nog veel mooier moet zijn, schitterend.
Jammer van dat ontbijt, maar verder alles okay lijkt me, we "kijken" en "beleven" met jullie mee.
J&F -
03 Mei 2016 - 20:21
Hans En Henny:
Wat ervaren jullie weer veel .....
Het moet geweldig mooi zijn, zoals jullie het ons vertelt en de foto"s .... spreken voor zich...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
