Kangaroes, toeters en Pinnacles

Maandag 3 oktober, laatste dag in Victoria. De zon schijnt en ‘s middag rijden we met Stef en Barbara naar Melbourne. Eerst naar een voorstadje Williamstown met een grote haven. Daarna gaan we met de auto side seeing Melbourne. Bij de Shrine, het memorial van Melbourne, waarin alle oorlogen worden herdacht, stappen we uit en zien de mooie skyline van de stad. Terug in Gisborne rijden we langs de golfclub en zien daar heel veel kangaroes. Ze poseren voor ons. Geweldig!
Dinsdag 4 oktober. Niek is jarig, 6 jaar. We kunnen hem jammergenoeg niet bellen vanwege het tijdsverschil.
Stef brengt ons naar de luchthaven. We vertrekken om 13.00 uur, vliegen 4 uur en komen om 14.00 uur aan in Perth. Daar pakken we een taxi en rijden naar het punt (Apollo) waar we de camper kunnen oppikken. Het is dit keer een super mooie luxe camper van alle gemakken voorzien:magnetron, TV, toilet, douche etc. Hij ruikt nog nieuw. We zijn wel heel moe. Op de parking van de supermarkt hebben we een probleempje. Als Ad de camper op slot zet, begint er ergens wat te toeteren. Al snel komen we er achter dat het onze eigen camper is. Ook de zijdeur gaat niet op slot. We gaan maar eerst naar de supermarkt voor de nodige boodschapjes en bottle shop (voor de nodige alcohol). Daarna rijden we nog maar even langs Apollo, want we willen toch wel graag weten waarom dat ding zo toetert als je hem op slot wilt zetten. De Apollo meneer snapt er ook niks van, doet een aantal handgrepen en tsjakka alles is weer in orde. (Pas veel later komen wij er achter, dat er een gordijn tussen de deur zit en dat dat een alarm afgeeft.) Daarna rijden we naar de camping. Die is zo ongeveer vol en we mogen nog op een soort parkeerplaats staan wel voorzien van stroom. We doen het ermee.
We moeten nog een hapje eten en dat wordt helemaal te gek in een Chinees restaurant. We hebben nog nooit zo’n mooie luxe moderne chinees gezien. De rekening is eveneens exclusief en het eten UITSTEKEND! Dan zijn we helemaal afgebrand en duiken om goed 21.00 uur ons bed in. Dit is de 1e nacht dat we allebei lekker slapen, eindelijk verlost van de jetlag.
Vandaag besluiten we naar de Pinnacles te rijden, zo’n 250 km naar boven. De autoweg naar het noorden heet de 1. We komen nogal wat roadtrains tegen. Dat zijn vrachtwagen met 3 opleggers. Ze zijn soms 60 meter lang. Vanaf de 1 moeten we 40 km naar links afbuigen voor de Pinnacles. Hier komen we precies 4 auto’s tegen. Soms voel je je hier alleen op de wereld. De temperatuur is zomers, 25 graden. We voelen ons helemaal thuis in de camper.
Het ontstaan van de Pinnacles (zandsteen pilaren) is een mysterie. Een van de theorieën is dat ze 500.000 jaar geleden zijn ontstaan, daarna ondergewaaid met zand, om 6000 jaar later hun kop weer op te steken. Daarna zijn ze weer onder het zand bedolven en sinds een paar honderd jaar weer te zien. Met de auto rijden we 4 km door de dessert en verbazen ons over het miracle. Het is een belevenis, die we niet hadden willen missen. Zie foto’s. Ons vakantiegevoel is nu optimaal.
We vinden een camping in Cervantes aan zee circa 20 km van de Pinnacles. We willen eigenlijk zelf koken vandaag, maar er is een ballsclub naast de camping en die hebben een mooi menu met kreeft, grote garnalen, oesters, mosselen, inktvis etc. voor omgerekend € 45 voor twee. Morgen dan maar koken.