Graan en wilde bloemen
Door: adencorry
Blijf op de hoogte en volg Ad en Corry
19 Oktober 2011 | Australië, Perth
18 oktober. We verlaten Geraldton in de regen en rijden 100 km het binnenland in naar Murawa. Vandaar gaan we zuidwaarts de wildflower route rijden richting Morawa en verderop naar Perth.
Onderweg verwonderen we ons over het aantal verschillende bloemen die hier langs de weg staan. De diversiteit van kleuren is enorm en prachtig. Je waant jezelf in een botanische tuin van ruim 100 km, maar hier groeit het allemaal in het wild. We moeten dan ook vaak de camper uit om het e.e.a. vast te leggen. We komen hier wel veel roadtrains tegen of oversized vervoer (b.v. graansilo’s, extreem grote combines met wielen van wel 4 meter of complete huizen). De weg varieert van breed tot smal. Als de weg smal is, moet je dus de het rode zand van de berm in om plaats te maken voor de roadtrains, maximaaL 36,5 meter of oversized vervoer. We begrijpen even later dat de omgeving ook de graanschuur van Australië is. De graanvelden lijken hier en daar tot aan de horizon te reiken. Alle kleine dorpjes die we passeren hebben iets te maken met het graan. We zien enorme silo´s en het spoor loopt er direct langs vanwege het transport.
Helaas regent het steeds en dat is geen reden om ergens in deze omgeving een camping te zoeken. We karren dus verder en besluiten dan maar door te rijden tot Perth. Dat is best ver en als we eindelijk vlakbij het strand ten noorden van Perth aan de witte wijn kunnen, zijn we het rijden ook wel spuugzat. Het is nu wel droog en er schijnt een waterig zonnetje. Maar het is niet leuk om zelf te koken en dat buiten te verorberen. We zoeken dan ook nog maar een keertje een mooi restaurant aan zee op. Het is tenslotte vakantie. Morgen doen we Perth, een citytoer.
Onderweg verwonderen we ons over het aantal verschillende bloemen die hier langs de weg staan. De diversiteit van kleuren is enorm en prachtig. Je waant jezelf in een botanische tuin van ruim 100 km, maar hier groeit het allemaal in het wild. We moeten dan ook vaak de camper uit om het e.e.a. vast te leggen. We komen hier wel veel roadtrains tegen of oversized vervoer (b.v. graansilo’s, extreem grote combines met wielen van wel 4 meter of complete huizen). De weg varieert van breed tot smal. Als de weg smal is, moet je dus de het rode zand van de berm in om plaats te maken voor de roadtrains, maximaaL 36,5 meter of oversized vervoer. We begrijpen even later dat de omgeving ook de graanschuur van Australië is. De graanvelden lijken hier en daar tot aan de horizon te reiken. Alle kleine dorpjes die we passeren hebben iets te maken met het graan. We zien enorme silo´s en het spoor loopt er direct langs vanwege het transport.
Helaas regent het steeds en dat is geen reden om ergens in deze omgeving een camping te zoeken. We karren dus verder en besluiten dan maar door te rijden tot Perth. Dat is best ver en als we eindelijk vlakbij het strand ten noorden van Perth aan de witte wijn kunnen, zijn we het rijden ook wel spuugzat. Het is nu wel droog en er schijnt een waterig zonnetje. Maar het is niet leuk om zelf te koken en dat buiten te verorberen. We zoeken dan ook nog maar een keertje een mooi restaurant aan zee op. Het is tenslotte vakantie. Morgen doen we Perth, een citytoer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
