Door de bomen het bos ….

Op 14 juni verlaten we deze mooie camping met zijn sauna (gratis) om en stukje verderop te gaan. Het regent en het weer lijkt omgeslagen nadat we gisteren een bijna tropische zon-dag hadden. We gaan eerst in Kopparberg een koppie koffie drinken bij Ben (oud collega van vriend Jack). Hij heeft een mooi pannenkoekenrestaurant en je kunt er ook koffie drinken met gebak. Dat doen wij dus ook. Het is er heel druk. In Kopparberg staat het mooiste kerkje van Zweden (volgens Ben) en omdat we nog geen andere hebben gezien, kunnen we het beamen. Hij is prachtig. We begrijpen dat het einde schooljaar is en de kinderen dit allemaal gezamenlijk in de kerk vieren. Helaas is de dienst net afgelopen en missen wij de zang van de kinderen en schoolleiding, die in klederdracht aanwezig is.

Na de boodschapjes rijden we door de onmetelijke bossen en de vele meertjes naar de volgende door ons uitgezochte naturistencamping, GPS coördinaten ingevoerd: Wat kan ons gebeuren”, zou je zeggen. Niet is minder waar. Het bleek een uitdaging te worden want we belanden ergens op een bospad net breed genoeg om met de camper door te manoeuvreren.Toen onze navigatie luid en duidelijk zei “bestemming bereikt” stonden we ingeklemd tussen de bomen en geen camping in de buurt. Het bleek uiteindelijk een doodlopende weg te zijn. Terug dus Oeps! Gelukkig weten we met de vakkundige aanwijzingen van Corry te draaien zonder schade op te lopen en zokunnen we onze reis vervolgen.

Na nogal wat zoekwerk vinden we een camping in Valdemarsvik. Bij aankomst is er niemand om ons te verwelkomen of in te checken. Maar een Engels sprekende mevrouw met zwaar Nederland accent, vertelt ons dat we gewoon op de plek kunnen gaan staan en morgen de eigenaar kunnen betalen. We kunnen de elektriciteit gewoon aansluiten. Dus na het verdiende glaasje witte wijn, gaat Ad een biefstukje bakken en wat groenten wokken en eten wij gezellig binnen, want het is weer gaan regenen. Het is een mooi plekje aan een fjord met een prachtig uitzicht, dat in verbinding staat met de Oostzee.

Verder op pad langs de Oostzee komen we op 14 juni op camping First Camp in Oknö. Het ligt op een landtong met aan weerszijden water. We staan aan de zeekant met een sprookjesachtig uitzicht, horen de meeuwen krijsen en zien hele kleine visjes in het water. Ad gooit zijn hengel uit, maar ze willen dit keer niet bijten. Wel zwemt er ’s morgens een hele meute ganzen voorbij met klein grut. En aan een boom tikt een specht. Tegen het eind van de middag zijn er ook heel veel mugjes, die volgens een voorbijganger niet bijten. Dat is dan weer even een Lucky Day voor Ad. Het uitzicht op zee is prachtig. We eten ’s avonds in het restaurant en maken een mooie fles Portugese wijn soldaat.

Als Ad de volgende dag ‘s middags zijn gitaar pakt, krijgen we publiek van de Zwitsers, die bijna naast ons staan. Ze brengen hun eigen wijn mee. We praten en zingen wat samen. Leuk. Toch besluiten we het hier voor gezien te houden. De camping is wat saai. Als we ‘s avonds ,nadat we voetbal hebben gekeken in de aanwezige TV-kamer, (Spanje/Portugal 3-3) ons laatste glaasje rode wijn drinken, komt er een vosje voorbij. Helaas is het te donker en krijgen we hem of haar niet op de foto.

We rijden op 16 juni wat verder zuidwaarts en bezoeken nog een naturistencamping. We rijden eerst over een boerenerf en belanden dan tussen de koeien in een weiland (je komt zo nog eens ergens). Uiteindelijk gaan we door een hek dat we achter ons dicht moeten doen en vervolgens, als we een stukje weiland hebben doorkruist, komen we bij de ingang van de camping die bestaat uit een poort en een messing bel met koord waar je moet aanbellen. Dat doet Ad dus ook (foto). Het is hier mooi en simpel. Een bijzonderheid is het toilet dat je niet door kunt trekken, maar als het een beetje bevuild is, met een enorme borstel schoon kunt boenen. Onze buren zijn Zweden die geen andere taal spreken, maar er zijn er wel een paar die redelijk Engels spreken.
’s Avonds gaan de Zweden met zijn allen aan de BBQ. Als ze klaar zijn, vragen ze ons om met hen mee te gaan en vragen Ad om zijn gitaar mee te nemen. Ad pakt zijn gitaar en dan lopen we naar de stijger bij het strand. Daar speelt onze gitarist in de late avondzon, terwijl we koffie en whisky aangeboden krijgen tot zonsondergang. Daarna lekker de sauna in, zwemmen in de zee, nogmaals de sauna in, een laatste glaasje wijn en in bed. Er zijn hier veel vliegen en die maken ons een beetje gek. Even kijken hoe lang we het hier leuk vinden. Lekker een wasmachine gedraaid en gedroogd aan de droogmolen op het terrein. Men heeft hier echt van alles. We houden wel van het kneuterige clubleventje hier voor een paar dagen.