Stapvoets naar Damüls

Toen we zaterdagochtend om 06.30 uur de auto instapten, hadden we nog het idee om die dag 780 km verderop in Damüls te belanden. Maar het sneeuwde al hevig toen we wegreden en tot de autoweg onder Helmond was onze snelheid ongeveer 45 km/uur geweest. In Duitsland werd het er niet beter op. Vrachtwagens dwars over de weg en meerdere ongelukken, die lekker opschieten tot een sinecure maakten. Soms stonden we wel 3 kwartier stil. Rond 17.00 uur waren we eindelijk bij Ulm. Toen was het echt genoeg. We zochten ons ‘oude’ hotelletje Löwen. Ze hadden nog één eenpersoons kamer, de zogenaamde Kuschel Zimmer (knuffelkamer). Het bed was ongeveer 1.40 meter breed en wij vonden dat prima. Helaas was het restaurant gesloten maar men adviseerde ons een mooi Italiaans restaurant op 10 minuten loopafstand. Maar eerst dronken we buiten bij Löwen een glaasje Glühwein bij een brandende vuur korf. Intussen sneeuwde het nog flink.
Afijn, na een welverdiende nachtrust met een verbeten gevecht om de centimeters en een lekker ontbijt, moesten we nog een kleine 200 km naar Hoitel Madlener in Damüls. Ad moest wel eerst de auto sneeuw en ijsvrij maken, want behalve sneeuw had het ook lekker gevroren. Het weer werd er ook niet beter op. In Oostenrijk, even buiten de autobaan, besloot Ad toch maar de sneeuwkettingen aan te brengen, wat overigens geen overbodige luxe bleek te zijn. Dat aanbrengen is nog een ware toestand in sneeuw en kou. Maar tenslotte dachten we het toch “geschaft” te hebben. Met een vaartje van 30 km/uur ging het verder. Nog 35 km te gaan. Het stukje vanaf de autobaan tot het hotel duurde dus nog 2,5 uur.
Maar we zijn er! Vanmiddag even gewandeld en het een en ander verkend. Vanavond is het gala avond in het hotel en worden we om 18.30 uur aan de bar verwacht voor een glaasje sekt. Daarna gezamenlijk diner.
Als morgen de zon schijnt gaan we de pistes verkennen. En zo niet dan verzinnen we iets anders. Ten slotte liggen de sneeuwkettingen nog op de autobanden.