Het kan verkeren

Het verkeer in LA is een ramp. De autoweg is minimaal 6 rijen dik en toch zijn er files. Wij rijden vrijdagochtend rond 7.30 uur met een correct ingestelde GPS naar Phoenix, oftewel naar het stadje dat eraan vast ligt: Scottsdale. Als je LA achter je hebt gelaten, gaat de autoweg over in 2 banen en is het één rechte lijn naar Phoenix, 650 km lang. Zien jullie Ad al rijden met één hand aan het stuur? De omgeving is dor en het is ook behoorlijk warm. Korte broeken weer dus.

We hebben een mooie kamer in het Holiday Inn. We gaan rond 18.00 uur even naar het Happy Hour in de lobby van het hotel. We praten met wat hotelgasten, een Canadees die morgen gaat trouwen met een bloedmooi meisje, een Duits echtpaar met dochter etc. Het is er gezellig en de drankjes zijn onbeperkt gratis!

In de Old Town zijn mooie restaurantjes. We gaan met een shuttlebusje van het hotel naar een leuk restaurantje. Het eten is perfect en onze shuttle komt ons na een telefoontje ook weer oppikken.

We raken intussen wat gewend aan de tijd en worden niet meer midden in de nacht wakker.

Vanmorgen, zaterdag 30 april, vertrekken we uit Scottsdale naar Sedona, ongeveer 200 km hogerop. We weten niet wat we daar kunnen verwachten en zijn dan ook helemaal van de kaart als we Sedona binnen rijden. Wauw wat een natuurgeweld. De rode rotspartijen hebben vrijwel allemaal een naam, zo is er de koffiepot rots, de donder berg, de kapel van het heilige kruis, kathedraal rots etc. etc. Ook de huizen zijn aangepast aan de rotsen. Het lijkt wel alsof ze van klei zijn gebouwd en in ieder geval in aardetinten. Jammer is dat de temperatuur daalt en we zelfs een enorme regenbui krijgen. Maar daarna is het weer droog met zon. Morgen ongeveer hetzelfde weer.

Veel mensen gaan hier een track wandelen. Een stukje durf ik wel, maar een paar uur wandelen is voor mijn knietje teveel. We gaan dus wat canyons rijden morgen en doen onze Jezus sandalen aan voor een stukkie wandelen!