Als sneeuw door de zon kolkend water wordt

Woensdag 11 mei
We vertrekken vanuit Marmoth lake. Eerst een ontbijtje ergens on the road. We hopen nog dat we de Tioga-bergpas over kunnen. Gesloten! We pakken dus de volgende pas. Het eerste stuk lukt ook nog voor een deel. Maar de navigatie stopt ermee. Dat blijkt ook de juiste beslissing te zijn, want na zo’n 20/25 km, staat er een bord: Road clossed!!!

De weg was wel spectaculair, want we moeten toch een heel enge pas over. Corry zit aan de afgrondkant en vraagt of we niet aan de andere kant kunnen gaan rijden. Het is alleen wel dik 2 uur rijden voor nop. We moeten dus terug rijden en de navigatie gaat ons weer de weg wijzen. Als we via de Tioga-pas konden gaan, scheelt dat ongeveer 300 km. Nu moeten we de omweg volgen. Die voert ons ook over prachtige wegen, sneeuw, bergpassen, bergmeren (met opnieuw een coyote) en leuke stadjes zo uit de Indianen tijd. Hier heeft de tijd stilgestaan. Ondanks of dankzij de lange route komen we moe maar voldaan en vol met nieuwe indrukken bij ons logeeradres Yosemite Valley Lodge aan, die direct aan de kolkende rivier ligt.

Donderdag 12 mei is het Yosemite park-dag. Het park is enorm groot. En er zijn ook heel veel mensen. Dit schijnt nog de stille tijd te zijn. Zomers moet je hier helemaal niet komen. Maar wij hebben geluk, het weer is mooi, rond 27 graden en de watervallen vallen met enorm kabaal naar beneden door de smeltende sneeuw. Als we ons ergens even nestelen om wat te eten en drinken, dringt een wel heel vrijpostig eekhoorntje zich op. Hij heeft zelfs een charmant dansje ingestudeerd om ons te verleiden hem eten te geven. Helaas voor hem hebben we dit niet gedaan om zo “Keeping the wild live alive and wild. “ De wilde dieren wild laten zijn conform alle adviezen in het park. We hebben echter geen beer gezien, maar weten dat ze er zijn. We zagen wel berenpoep! Als schrale troost zagen we toch nog een hert onderweg.

Dit park bekijk je voornamelijk van beneden af. Er is heel veel water en het stroomt allemaal heel erg hard. Als wij aan het eind van de middag met ons glaasje wijn op ons eigen balkonnetje zitten, denken we toch dat de m.n. het Bryce Canyon park een van de mooiste was. Eigenlijk moet je geen keuze willen maken, besluiten we uiteindelijk. Het is voor ons elke keer weer een bijzondere ervaring op verschillende plekken met zijn eigen unieke karakteristiek.

Morgen naar San Francisco en de auto inleveren. We hebben nog 2 dagen daar en moeten dan al weer naar huis.