Uitzichtloos

Op 16 mei verlaten we de camping in Geiranger met het uitzicht op een enorme Duitse cruiseboot (de Panamese boot is gisteren vertrokken), die vanmorgen is aangekomen. Het miezert een beetje, dat is wel even wennen maar op zich niet vreemd.

Als je gedacht had dat de S-bochten en haarspeldbochten voorbij waren dan had je het mis. Als we net de camping af zijn, begint het klimmen. De ene scherpe bocht na de andere en in een ommezien zitten we op 1000 meter. De weersomstandigheden zijn anders, een beetje regen en koud. Het kwik daalt tot circa 3 graden boven in de wolken en mist en dus is er helaas geen zicht op de waarschijnlijk mooie vergezichten. Voordeel is wel dat Corry geen last heeft van de diepten en ravijnen die er nu ogenschijnlijk niet zijn. Verder sneeuw en sneeuw-wallen tot meters hoog.

Na enige tijd bereiken we de top en beginnen we aan de afdaling en dan wordt het zicht weer helder. Hier worden we weer door de fantastische omgeving betoverd. We bezoeken nog een gletsjermuseum en horen hier dat er in een jaar minimaal 6 tot 8 meter sneeuw valt op de bergen. De weg die pas een week is vrijgegeven na de winter wordt vervolgd via donkere slecht verlichte tunneltjes. Het lijkt wel of we door grotten rijden, en inderdaad weer geen zicht.

We doen wat boodschapjes onderweg, zodat we de komende dagen iets te eten hebben en rijden dan naar de camping in Olden. Er is zo ongeveer niemand, zelfs niet bij de reseptie, dus zoeken we ergens een plekje aan de rand van het meer. Ad werpt zijn hengel uit met opnieuw resultaat 0 vissen. Het is een leuke bezigheid, houdt hij vol. We eten dus lekker uit de supermarkt.
Op 17 mei, is het Onafhankelijkheidsdag en een vrije dag dus voor de Noren.
We blijven hier 2 dagen denken we, waarna we weer het avontuur opzoeken. De omgeving is hier zoooo mooi. We hebben uitzicht op een gletsjer en genieten hiervan met volle teugen.

Na een dag loopt de camping bijna vol. Behalve Onafhankelijkheidsdag is het dit weekend ook Pinksteren en dan trekken de Noren eropuit. Het weer is zonnig, het meer bijna rimpelloos en het bevalt ons hier prima. Daarom blijven we nog twee dagen en kan Ad opnieuw een hengeltje uitwerpen om te ontdekken of er wel of geen vis in dit meer zit. Het vervelende is dat het aas steeds vast komt te zitten op de bodem.

Omdat Ad denkt dat er nog iets te redden valt, duikt hij met zwembroek in het meer om de lijn en haak los te trekken. Het lukt in eerste instantie maar daarna verliest hij het toch weer. De campinggasten, die aan het meer staan, vinden het fantastisch en klappen voor die stoere Hollander die dat koude water trotseert en noemen hem ‘The Dutch’ Viking.

Tegen de avond als de zon achter de bergen verdwijnt, is het plotseling koud. Ad pakt zijn gitaar, speelt en zingt. De buren vinden het prachtig en dat is het natuurlijk ook.

We gaan hier nog de gletsjer bezoeken. Dat wordt een flinke klim.

Het werd wel een fikse klim en we kwamen tot de waterval. Omdat we er al zoveel hebben gezien, is deze niet echt spectaculair. We startten onze wandeling op een goed begaanbaar zandpad. Dat ging over in een voetpadtrack. Het werd behoorlijk klimmen en klauteren, maar we zetten gewoon door. Een uurtje puffen en hijgen verder hadden we het wel gezien en klauterden toen lekker terug. Daarvoor heb je goede ogen nodig om je voeten op een plekje te plaatsen maar je bent minder in ademnoot. Onderweg zoeken we de trollen. Ad denkt er een te vinden en maakt een foto en dacht even dat hij knipoogde.