Natuurlijk familie

Op zaterdag 2 juni blijven we op deze camping en bezoeken het Hardangervidda Natursenter. Het is op loopafstand van de camping. We zien eerst een prachtige film, over de hele breedte van de zaal, zo’n 5 schermen groot. We vliegen met een helikopter over de Hardangervidda en vergapen ons aan al z’n mooie plekjes en dorpjes. Het is indrukwekkend en hoogtevreeswaardig. Natuurlijk zien we ook de plekjes die we gisteren op onze route hebben gezien, grappig zo’n feest van herkenning. Verder leren we daar hoe de fjorden zijn ontstaan door de eeuwen heen, begrijpen meer van de wildstand en zien hoe de Noren hier skiën. Ze overbruggen soms tientallen meters om van de ene steile helling naar de andere te komen.

’s Middag krijgen we een appje van Evert en Corrie. Ze zijn in de buurt wat opmerkelijk is want ze zouden naar Italië gaan maar vanwege het mooie weer hier in Noorwegen zijn hun plannen gewijzigd. Of wij het leuk vinden als ze even aan komen, Tuurljjk vinden wij dat leuk. Ze parkeren hun camper naast de onze en dan drinken we wat samen en wisselen onze avonturen uit.

Als Evert en Corrie weer on route zijn, gaan wij in het restaurant op de hoek een hapje eten. Het is warm en het eten is lekker. Bij de camper drinken we een lekker kopje koffie. ’s Avonds koelt het hier gelukkig wat af in het tot nu toe tropische Noorwegen en kunnen we heerlijk onder ons dekbedje kruipen.

Morgen verder en we hebben even geen idee waar de weg ons brengt, het avontuur gaat opnieuw beginnen.

Het is intussen 4 juni en we zitten op een camping in Tonstad, ergens in het midden van de bergen. Het is hier kurkdroog, men wil dan ook graag regen., Maar daarop zitten wij niet te wachten. We maken vandaag opnieuw bergtochtjes. Corry zegt voor de gein als ze een graspad stijl de berg op ziet lopen: “Ad gaan we daarheen.” Even later draait Ad een weg op die er wel recht op af gaat maar er uiteindelijk langs loopt, maar die minstens zo stijl is als wat Corry heeft gezien. Verdorie! Het komt allemaal weer goed, maar Corry vindt het wel weer heftig. De wegen zijn zo bochtig en smal dat je soms je spiegels in moet klappen om een tegemoetkomende camper te laten passeren. Het gaat goed! We slapen ergens op een camping onderweg.

Wat overigens wel opvalt is dat de Noren verzot zijn op oldtimers van Amerikaanse herkomst de Cadillacs en Mustangs etc. van enkele meters lang worden hier met trots getoond en geshowd je ziet ze door heel het land.

Op 5 juni zijn we op zoek naar een van de weinige naturistencampings in Noorwegen. De GPS stuurt ons eerst helemaal de verkeerde kant op. Dan maar het adres in onze google maps proberen en dat werkt tenslotte. Als we uiteindelijke een zandpad opdraaien, weten we dat het goed komt. Deze camping ligt prachtig aan een fjord en heeft een Engelse beheerster. Het grappige is dat we hier een Engelsman tegenkomen, die we vorig jaar in Frankrijk hebben ontmoet. Ad werpt zijn hengel uit en in no time heeft hij beet. Binnen een halfuur komt nummer 2. Wij eten dus vis morgen. ’s Avonds moeten we vroeg naar binnen omdat we ineens belaagd worden door miljoenen kleine vliegjes/mugjes. We slaan ze allemaal dood in de camper een kijken daarna nog even naar Roland Garros.

De volgende morgen is het al weer mooi weer. Ad gooit zijn hengel uit en daarna komen er opnieuw vissen aan te hangen. De vriezer raakt zo vol. Op wat daggasten na staan we alleen op deze camping. Het lijkt een paradijs. Alleen geen appelboom. Wel een kerkje op de camping. Het grondstuk schijnt vroeger aan het leger te hebben toebehoort, daarna aan het Rode Kruis en vervolgens was het bestemd voor de opvang van asielzoekers. Nu een naturistencamping hoe ver kun je zinken hihi. We houden het hier nog een paar dagen vol en gaan dan toch langs de kust terug via Lusstrada naar Zweden en Denemarken.

We weten niet of de foto's . gedownload kunnen worden, Zowel hier als op de vorige camping hebben we slecht internet. We zien wel