Kasteelroute

Na een fors Corinajaar gaan we weer op pad met onze camper. We hebben er ontzettend veel zin in. Water en voldoende LPG wat kan ons gebeuren, lekker genieten van onze vrijheid. We hebben onze pijlen gericht op Limburg en wel Camping Landgoed Lemmenhof in Ell. Het weer valt nog niet eens tegen weinig of geen regen en een prachtige plek vlak bij het toiletgebouw geen bomen in de weg dus onze schotel doet het perfect. We genieten volop en maken plannen voor onze fietstocht naar het witte dorpje Thorn ongeveer 25 kilometer verder op. Na een heerlijke nachtrust en een geweldig ontbijt inclusief een chef-kok waardig gekookt eitje maken we ons op voor een fantastische dag . Het is mooier weer dan dat we verwacht hadden en de zon laat zich regelmatig zien, geen vuiltje aan de lucht zou je denken. Maar niets is minder waar zo blijkt later. Opeens zagen we water aan de linkerzijde van de deur verschijnen aan de binnen kant van de camper. Dat voelde niet goed. De camping gevraagd en een camperbedrijf in de buurt gebeld. Die had helaas geen tijd. Daarna nog een ander bedrijf gebeld. Maar ook geen tijd. Uiteindelijk de familie ingeschakeld. Een daar bleek gelukkig nog wel ruimte. Dus morgen vrijdag 17-3-2021 gaan we naar Emst en kijken of we daar uit de problemen kunnen komen. Wat moet een mens zonder familie.
Lekker geslapen in ons eigen bed thuis, nou ja, Ad ietsje minder, die had nachts de hele camper al uit en in elkaar geschroefd en naar mogelijke oorzaken gezocht. Wetende dat waar het water zich ergens openbaart in negen van de tien gevallen niet de plek is waar de lekkage zich bevindt. Dus op vrijdag vertrekken we goed geluimd en vol vertrouwen naar Emst waar onze (Opa kan alles maken) Evert, zich over ons probleem buigt. Corrie en Evert stonden ons al op te wachten, Corrie had haar werkagenda omgegooid om er ook te kunnen zijn, altijd erg gezellig en Corrie en Corry hadden samen het hoogste woord en hadden zo de gelegenheid een en ander bij te praten. Nadat bijna alle kastje uitgepakt waren, klinkt er ineens een hoerastemming. Het probleem is gevonden. Een koppeling in de garage van de warmwatervoorziening was los gesprongen net na de vorstbeveiliging en liet het water in gulle stromen zijn weg zoeken naar het laagste punt. Nadat het klemmetje weer was vastgezet, was de lekkage verholpen. Nog even de losgeschroefde paneeltjes en luikjes monteren en de klus was gepiept. Op naar opnieuw camping Landgoed Lemmenhof, waar de zon volop schijnt en we door een verbaasde camping eigenaresse vriendelijk werden verwelkomd.
We kiezen ervoor op het zelfde plekje te gaan staan.
De volgende dag worden we wakker met een wel heel aardige verassing! De zon weet niet hoe hij ons duidelijk moet maken dat het een dag wordt om buiten zijn, zo weelderig laat hij zich zien. We pakken de fiets en fietsen langs de diverse toeristische punten naar het betoverende dorpje Thorn, ook wel het witte stadje genoemd. We lopen er en beetje rond. Nou ja, een beetje is het juiste woord omdat Corry een zere grote teen heeft en redelijk kreupel rond probeert te lopen. We vlijen ons dus diverse keren op een muurtje of een trapopgang van een van de schilderachtige huizen in het heerlijke zonnetje.
We fietsen via een andere route terug, wat later nog een hele puzzeltocht bleek te zijn. De route loopt langs een sluis de en diverse watertjes waar we, zoals het lijkt, een echt mangrove look en feel krijgen voorgeschoteld. Van het heuvelachtige Limburg uitgezonderd van het viaduct wat wij beklommen is niks heuvelachtigs te zien, dus hier in de Peel heeft ook de wind vrij spel en het prima naar zijn zin. Natuurlijk maken we een paar mooie foto’s onderweg . We fietsen terug naar Ell waar het zowaar druk is geworden op de camping en de zon zich in volle omvang aan ons presenteert. Een buurman zit gitaar te spelen en we genieten buiten van ons wel verdiende glaasje ???? .
Aan de overkant is een stel met een nieuwe caravan die problemen hadden met de waterhuishouding,. Ad vroeg of hij kon helpen. Grraag was het antwoord.
Vervolgens bleek de watertank zo lek als een zeef. Ad loste het op door de stop die er niet in zat te vinden en te plaatsen maar toen kwam hij erachter dat hij zijn arm niet meer uit de watertank kon krijgen terwijl hij op zijn rug onder het bed in de caravan lag, een hachelijke situatie dus. Uiteindelijk is het eind goed al goed en kunnen we er om lachen en de mensen zijn geholpen.
Zondag is het bewolkt en laat de zon zich niet zien. We springen we op de fiets en verkennen de tennisbaan van Ell en fietsen ook een rondje door het durp. We belanden bij de plaatselijke Spar en komen tot de ontdekking dat we nog een fles wijn missen. Het is toch geen mooi weer, dan maar na de thee aan de witte wijn. Het is jammer dat de restaurants niet open zijn. Maar we hebben voldoende eten bij ons, dus we komen niet om van de honger.
Ad maakt zich daarna nuttig door de kapotte koplamp van de camper te vervangen.
Zijn eerdere ervaring komt hem goed van pas vakkundig demonteert hij een aantal carrosserie delen en vervolgens ligt de koplamp unit buiten de camper en heeft hij het kapotte lampje vervangen
Als we later nog een rondje lopen door het Lemmenbos, bekijken we op de terugweg nog even de kunstige tuin, die door een van de eigenaars wordt gecreëerd. We zien Hollandse koppies boven het water uitsteken en een Afrikaanse schone. Erg leuk en het doet ons terug denken aan de beeldjes op de camping van Micky’s place in zuid Portugal in het plaatsje Albufeira in de Algarve.
Op 23 maart rijden wij vergezeld door een weelderig zonnetje naar Veghel. Morgen de 24e i s Corry jarig en mag ze er weer een lente bijschrijven. Op de terugweg krijgt zij alvast de traditionele bos rode rozen als Ad plotseling stopt bij de bloemenspecialist. Nog even LPG tanken en dan naar huis, Lekker genieten en bescheiden de verjaardag vieren in deze corona tijd. Want na een paar dagen gaan we weer op pad, dit keer naar het Zeeuwse Biggekerke.
We houden jullie op de hoogte.