Uitersten

Door: Corry en Ad

06 Mei 2019 | Polen, Krakau

De camping in Olza is niet top, maar wat kun je verwachten voor € 10,--. Achteraf valt het mee, hoewel Ad zijn scheerbeurt overslaat. Je moet hier namelijk met een handdouche douchen en bij een scheerbeurt heb je 2 handen nodig.

Op 3 mei (feestdag Polen: Dag van de grondwet) rijden we ruim 200 km naar Zakopane. Het wordt steeds koeler. Het is DE wintersportplek van Polen. Op de camping in Zakopane blijken wij de enige campinggasten te zijn. De eigenaar is vriendelijk en vertelt honderduit ADHD plus!. Hij wijst ons een mooi restaurant en de bus om de hoek naar het centrum van Zakopane. We nemen dus de bus en verkennen de stad. De hoofdstraat, de Krupówski straat, is ongeveer 1100 meter lang en een van de 5 meest belangrijkste straten van Polen. Omdat het een vrije dag voor de Polen is, is het er erg druk.

De volgende dag, na de douche, de eigenaar staat met een emmertje klaar om de ruimte weer te reinigen, vertrekken we met de bus naar het centrum. Daar nemen we de trein naar de top van de Gubalówska Hill. Je kijkt uit op het Tatragebergte, waar nog redelijk veel sneeuw ligt. Ervoor is er een grote markt en Ad koopt nog bijna een hoed maar hij was het toch net niet. Van echt bont zijn ze hier niet vies. Er hangen prachtige bontjassen, maar wij kijken alleen. Gelukkig hebben we besloten ook de terugweg naar beneden met de trein (een soort tandradbaan) te doen, want de wandeling naar beneden, die aangeraden wordt, is bijna struikelend omlaag via een steile helling met bovenliggende boomwortels en akelige opstakels.
Morgen 5 mei geven ze sneeuw op en gaan wij richting Krakau.

Als we wakker worden sneeuwt het een beetje. We douchen, ontbijten en ruimen op. Onder begeleiding van de campingeigenaar verlaten we deze bijzondere camping. Op naar Krakow, camping Korona. We passeren een paar nationaal parken, die erg mooi zijn en vergapen ons aan het prachtige heuvel/berglandschap 18% up en 14% down met ook een aantal hindernissen zoals het verschrikkelijke wegdek en als gevolg daarvan de vele wegwerkzaamheden, die met wat moeite te nemen zijn.
We rijden dwars door een wintersportgebied. Het grappige is dat de daken van deze mooie huizen allemaal glad zijn, zodat de sneeuw eraf glijdt. Dat kennen ze nog niet in de Alpenlanden. We rijden langs de rivier de Dunavej (beroemd en populair om het raften), die tevens de natuurlijke grens vormt tussen Polen en Slowakije. Als we bij camping Korona aankomen, blijkt de camping verlaten of niet meer te bestaan. We vragen nog de buurman, die alleen pools spreekt naar de camping. Maar we begrijpen uit zijn woorden en gebaren, dat de camping er niet meer is. Ad zoekt op zijn telefoon naar een alternatief. Die vinden we vlakbij Krakau centrum, camping Adam, nee geen blote camping, wel luxe. En vlakbij het oude centrum. Maar als we ’s avond in het restaurant willen gaan eten, blijkt de keuken gesloten. Geen klandizie. Dan maar aan de zuurkool met worst. Ook heerlijk. Het regent hier nog steeds en het is bepaald niet warm.

Na enig overleg besluiten we morgen de stad te gaan bekijken en de dag daarop naar de zoutmijnen in Wieliczka te gaan. Dan slaan we Auschwitch over. Te veel emoties en teveel verdriet. We weten ook wel zonder bezoek dat het een onuitwisbaar vreselijk en gruwelijk oord is geweest.

Op maandag 6 mei is het weer droog/koud en we lopen naar de stad. Krakau is een mooie stad. Wij bezoeken de oude stad vol kerken, imposante gebouwen en een groot kasteel (Wawel) met uitzicht op de rivier de Wisla. We bezichtigen de kerk van het kaasteel. Ervoor staat een container voor geld voor de renovatie. We struinen er wat rond en vergapen ons aan al het moois. In 1978 kwam Krakau als eerste Europese stad met zijn gebouwen op de Unesco lijst van de belangrijkste cultuurobjecten ter wereld. Bijna 1000, 148 kerken en kapellen, verschillende paleizen en duizenden kunstwerken en 26 musea worden zorgvuldig geconserveerd en gerestaureerd. Het ene gebouw is nog imposanter dan het andere. De kerken zijn boordevol goud. Ook is er een mooi park met beelden. En de studenten zijn niet te tellen. Er zijn veel verschillende scholen en een conservatorium.
Op het marktplein staat een beeld van Igor Mitoraj genaamd Eros Bendato, wat betekent Eros gebonden. Het is een beeld van de zoon van een Poolse moeder en een Franse vader, die elkaar tijdens de 2e wereldoorlog ontmoetten in Duitsland. De een werkte daar voor de Arbeitseinsatz en de ander was krijgsgevangene.
Ten slotte krijgen we trek en we belanden in een Italiaans grotrestaurant waar we uitstekend eend eten. Dan langs de rivier terug naar de camping. In totaal hebben we wel weer 17 km gelopen.

06 Mei 2019 - 18:21

J&F:

Leuk hoor al de verscheidenheid te lezen.(met of zonder handdouche, hi hi)
Geniet en big brother is watching you. :-)

Gr en kusjes, J&F

06 Mei 2019 - 19:05

Joost :

Wat een reis is dat. De slechte weg is herkenbaar, zoiets reden wij ook. Maar wat een mooi plein en gebouwen. Jullie worden wel Die Hards door zoveel kilometers te lopen en veel te ontdekken. Mooi hoor.
Xx Joost en Milia