Salamanca en ezeltoer

De reis begint weer spectaculair met veel haarspeltbochten en mooie vergezichten, daarna via de Sierras richting Salamanca.

Vanaf de camping is het ongeveer 7 km met de fiets naar de stad. Het eerste stukje is spannend langs de rivier want het is een smal paadje waarover je fietst een soort mountainbiketrack met aan een kant het onaantrekkelijke koude water van de rivier. Maar later richting Salamanca krijgen we een mooi fietspad dat ons naar de prachtige basiliek brengt.

We stallen de fietsen ergens en gaan te voet de stad verkennen. Het is een bijzondere stad met zowel Gotische als Romaanse gebouwen. We besluiten de kerk te gaan bekijken en krijgen een soort telefoon mee, waarop je een nummer kunt intoetsen van het object dat je kunt bekijken. Eerst hoor je een religieus gezang en daarna krijg je de informatie. Tenslotte heeft Ad het wel gehad met de religiositeit en verlaten we deze bijzondere kerk met zijn prachtige pijporgels die tegenover elkaar zijn opgesteld. We lopen een rondje stad met zijn vele universiteiten en mooie gebouwen die zich aandienen om gefotografeerd te worden. Ad schudt nog even de hand van een oude Salamancaman, een van de vele beelden die de stad rijk is.

In deze stad zijn veel winkels met de beroemde gedroogde ham. Het is een mooi gezicht. Maar wij hebben al een bocadilla con jamon gegeten, dus slaan we deze keer over.

We treffen een stel Scotsmen als we onze fietsen weer terug hebben gevonden, die net als wij ook naar de Lidl willen. We blijken op dezelfde camping te staan. Op de terugweg gaan we dus op zoek naar de Lidl, want de wijn en de melk zijn op (de melk noemen we omdat het dan nog enigszins verantwoord overkomt).

Via diverse woestijnen rijden we daarna naar Portugal. Het is nog lekker warm, maar men verwacht een depressie met regen over het hele land. Daar slaan we ons wel doorheen. We belanden op een FKK-camping in the middle of nowwhere bij Maraô ongeveer 10 km over de grens van Spanje, het adres hebben we van de eigenaars van La Sesquière (Frankrijk). We treffen hier een piepklein zwembadje, waar je lekker kunt afkoelen.

In de middag komt er hoe is het mogelijk weer een Schot, ene Russell, ons vergezellen met zijn mandoline en hij bracht een paar typische Schotse en Ierse nummer ten gehore. Afgewisseld met Ad zijn gitaarspel werd het erg gezellig we krijgen nog een adresje van een camperpark in Portugal waar we elkaar mogelijk weer gaan zien.

Het weerbericht klopt dit keer. Zoals beloofd een depressie waar veel water uit valt en harde windstoten. ‘s’ Nachts draaien we voor de zekerheid de luifel toch nog maar even in. De lokale bevolking doet een vreugdesprongetje want het is hier erg droog geweest de afgelopen maanden

Wij werken onze administratie bij. De eigenaren van deze camping zijn een weekend op familiebezoek. Een Hollands stel, Jan en Marja, neemt de honneurs waar en zij vragen ons of we belangstelling hebben voor een grote markt in de buurt, waar ze altijd platgeslagen kip (een Portugese delicatesse) voor de lunch eten. Dat gaan we doen. Daarna wellicht nog het historische stadje Maraô bekijken.

Nou de platgeslagen kip moeten we nog elders ontdekken, want de markt was er op onverklaarbare wijze niet en het restaurant was gesloten. In plaats daarvan gaan we naar een Chinees en eten daar van het buffet. Heerlijk. Marja en Jan rijden ons daarna rond in de omgeving. Wij genieten daarvan. Wat een rust in deze streek. Op de camping gaan we even onderuit, want de Chinees was zwaar en moest nodig tot rust komen.

Op deze natuurcamping staan ook 2 ezels (nee, niet wij) en een enorme hond, die alleen zo nu en dan blaft, maar verder heel braaf is en een gezelschapskat. Deze komt iedere dag even langs om te kijken of we iets lekkers hebben. Ze vleit zich daarna neer ergens rondom de camper en geniet met ons van de inmiddels weer aanwezige zonneschijn.

Als Corry later ’s middags een praatje maakt bij Marja en Jan komt er plotseling met een enorm kabaal een van de ezels aan gegaloppeerd die op de een of andere manier uit hun wei zijn ontsnapt. Marja weert zich dapper af met de felgroene vliegenmepper, maar daartegen zijn ezels bestand. Corry neemt ferme stappen en gaat gewapend met het blauwe hondentouw van Jan, in de veronderstelling dat je daarmee ezels kunt vangen, er vastberaden achteraan. Ad ziet het tafereel aan en gaat ook maar even poolshoogte nemen. Samen met Marja en Jan sluiten ze alle hekken, zodat de ezels niet van het landgoed afkunnen. Hoewel veel straat is hier niet maar toch. Tenslotte haalt Jan een bakje lekker ezelvoer en al rammelend met het voer lokken Jan en Ad als echte Ezelmenners de ezels binnen. Eerst gaan ze nog hoe kan het ook anders, naar de verkeerde wei, maar Ad zegt dat een ezel vanzelf volgt en begint met Jan voor de ezels uit te lopen en warempel ze volgen ook nog en daarna sluiten ze het hek van hun weitje.

Voldaan over onze gezamenlijke inspanning sluiten we de dag ’s avonds af met Marja en Jan onder het genot van een glas wijn. Ze hebben vorig jaar een Seranoham gewonnen en die nemen ze mee. We verorberen de heerlijke ham die met een scherp mes met zorg wordt gesneden, hiervoor moet Ad wel op zijn knietjes, en slapen vervolgens overheerlijk. Nog een dagje en dan gaan we verder.

Vanavond kookt Nuno (campingeigenaar), dus hebben wij beiden vrijaf en geen corvee wat het koken betreft een makkie.