Wad verwegistan

We zijn het Corona Brabant ontvlucht en zitten nu in het hoge noorden in Sint Jacobiparochie, Friesland, het verste punt vanaf huis naar het noorden in Nederland. De camperplaats is bij een restaurant: De Zwarte Haan. Maar het restaurant is vanzelfsprekend gesloten zoals overal, hoewel je er wel lekkere gerechten kunt bestellen, die rond 18.00 uur gebracht worden door de kok. Maar we hebben genoeg eten bij ons en zijn verder zelfvoorzienend met toilet, douche en verwarming, hoewel je op deze camperplek wel stroom hebt en er gelegenheid is je vuil water en toilet te lozen. Ook vers drinkwater is er in overvloed. Wat wil je nog meer. Een beetje zon zou leuk zijn, nou dat treft want het is geweldig mooi zonnig weer en we zitten de hele dag buiten.

De Waddenzee ligt op 200 meter en is in feite een grote kleivlakte. We gaan geen wadlopen, want het is er behoorlijk drassig en Corry heeft geen laarzen die hoog genoeg zijn. We hebben ook nog geen dolfijnen, zeerobben/hondjes of iets dergelijks gezien. Vissen wordt ook niks want er staat amper water op het wad. Alleen horden schapen met lammetjes die heerlijk tegen elkaar liggen te kroelen in het zonnetje, of soms ook over het fietspad lopen. Je moet dus uitkijken en om de poep slalommen, wil je niet pardoes een schaap omver fietsen. Het is een echt fietslandschap. Weinig hoogten en diepe dalen, alles vlak van Sint Anneparochie tot de Zwarte Haan met een immer aanwezige stevige zeebries die overal voelbaar is over dit platte land.

De camperplek is rustig. Er lopen alleen een stel fazanten, die zo blijkt later geen broodkorstjes lusten, hebben we ontdekt. De camperplek is met ongeveer tien campers voor de helft bezet (capaciteit ca.20 plaatsen).

Het weer is prachtig, vooral als je voor de camper blijft zitten, want de wind is koud! Ad zijn vingers bevroren bijna, toen we gisteren een rondje gingen fietsen. En als je op de heenweg de wind in de rug hebt, heb je hem tegen als je de terugtocht begint en heb je bijna spijt dat je je zo hebt laten voort blazen. Het weer wordt iedere dag beter en we eten dus bijna altijd buiten, ook ‘s, avonds als de zon nog net schijnt. We lezen dus weer veel en dat vinden we beiden heerlijk terwijl we genieten van de rustige omgeving.

We houden het hier wel uit tot het weekend. Dan weer op naar het vertrouwde zuiden!