Schokkerend

Het was rustig op La Sesquière bij het kleine plaatsje Vieux. Je merkt dat het hoogseizoen wel voorbij is. Maarten (man van Koosje) kookt weer heerlijk en we genieten van het zwembad en de vriendelijke mensen. We blijven er 3 nachtjes en gaan dan verder naar de Atlantische kust bij Camping Arnaoutchot. We krijgen een hele mooie plek, wel tussen de Fransen, dus dat wordt weer even oefenen met de taal, erg leuk eigenlijk je bent per slot van rekening wel in Frankrijk.

Als we over de provinciale wegen naar Arnaoutchot rijden, komen we aan de zijkant van de weg een groot roedel wilde zwijnen tegen en even later 2 reetjes “’reeën.

Op de camping wordt het een beetje problematisch. We hebben door de bomen om ons heen geen T- ontvangst, dus spreken we af de camper een beetje naar voren te plaatsen. De oprijbaan (rechter voorwiel) is verwijderd, maar helaas vergeten we beiden dat de elektriciteitskabel nog vastzit aan de camper en de campingpaal. Met een enorme knal rijdt Ad dus over onze elektriciteitshaspel die volledig verwrongen en even dienst weigert ook de stekker is eruit getrokken en een deel van de contactdoos van de camper uitgebroken, dus het hele akkefietje bleef niet geheel onbeschadigd. Maar Ad laat zich niet kennen en in een ommezien functioneert de kabel weer, hebben we weer elektrisch en met een beetje lijm zijn de uitgebroken delen ook weer gepositioneerd. Daarna eten we heerlijk de boeuf Bourguignon met een glaasje rode wijn en alles is weer puik en vree en snel vergeten.

Het is prachtig weer en we blijven hier dan ook een paar dagen voordat we Spanje en wellicht Portugal intrekken. Voordeel is hier dat de tennisbanen vrij zijn. We tennissen dus iedere dag een klein uurtje voor het ontbijt, vervolgens douchen en ontbijten we. Het is dan intussen bijna 12 uur, maar dat mag de pret niet drukken. Voor ons heet het brunch en voor de Fransen lunch! ‘s Middags lekker naar het strand, kijken naar de metershoge golven die elkaar proberen in te halen, vervolgens te pletter slaan op het strand en natuurlijk dolfijnen spotten. Maar die zijn er zo blijkt al snel niet ieder jaar.

We hebben een plek op de Avenue de Arbousier en hebben eerst geen idee wat dat betekent. Totdat een Frans stel bij ons de rode vruchtjes uit de struiken komt plukken. Tot dan denken wij dat ze giftig zijn. Maar de Fransen eten ze en maken er jam of marmelade van. ’s Avonds komen ze ons een kopje brengen, dat wij opeten als dessert. Fransen zijn toch aardige mensen! Natuurlijk duiken we van tijd tot tijd in het fantastische zwembad en ‘s avonds eten we heerlijk Moules au Blue in het restaurant met natuurlijk ook een flesje … een mossel moet per slot van rekening ook zwemmen.