Indrukken

Zondagochtend 22 januari. We starten met een champagne ontbijt. Op de verzorging is hier niets aan te merken. Het complex is enorm. We horen dat er meer dan 1500 kamers zijn.

Zaterdagochtend stonden we even over 08.00 uur bij de receptie te wachten op onze bus. We waren net aan het Kaapverdische ritme gewend. Je kunt hier tot 10.30 uur ontbijten. Maar de luxe bus bleek een klein busje, een soort jeep, te zijn, met bankjes aan de zijkant. Er was nog wel een veiligheidsgordel. We reden weer hobbel de bobbel naar een stadje, pakten onderweg nog een paar gasten op en gingen op pad naar onze eerste stop, een klein katholiek kerkje in the middle of now where. Vandaar wandelen we langs de zee naar het eerste resort van Riu op dit eiland. Het uitzicht is adembenemend. We kregen op het resort wat te drinken en vervolgen dan de weg naar de smokkelaarsboot, die zo’n 30 jaar geleden gestrand is. De douane kon er niet bij, dus toen het tij wat gunstiger was heeft de lokale bevolking de boot leeg geplunderd.

Intussen is het een schroothoop en men verwacht dat er over enige jaren geen spat meer over is van deze boot. Om er te komen ploeter je met de fourwheeldrive door het mulle duin/strandzand. Er is geen weg, je moet je eigen pad zoeken. We duimen dat het allemaal goed komt. We komen nog een quad tegen met gestrande toeristen. Een paar sterke mannen tillen het ding uit het zand, maar het zit een paar meter verder onmiddellijk weer vast. De berijder van de quad besluit dan maar met ons mee te rijden, zodat we hem zo nodig nog een keer kunnen redden. Je weet niet waar je rijdt. Het is spectaculair.

Als we bij de boot komen, mogen we er even uit de om het ding in ogenschouw te nemen en plaatjes te schieten. In een klein dorpje met veel kleurige huisjes drinken we wat. Op een pleintje spelen de lokale kinderen. Het plezier spat ervan af. Een van de kindjes speelt de bal naar Ad, die hem een ongelooflijk mooie trap geeft, waarvan de kindjes ondersteboven zijn. Een van hem komt naar hem toe, maakt het vredeteken en klopt op z’n hoofd. Het is zo lief!! Weer eens wat anders dan de smartphone en de iPad.

Daarna krijgen we een idee hoe hier de tuinbouw is geregeld. Men teelt hier voornamelijk tomaten, uien en bonen. Het ziet er allemaal troosteloos uit. Het meeste voedsel moet geïmporteerd worden vertelt men ons. Nou daar heb je geen extra uitleg bij nodig. Wat een dorre toestand. Veel vlees en groente komt met name uit Senegal en het fruit van de Canarische eilanden.

Na dit agrarische avontuur lunchen we in een volgend dorpje. Daar gaan we het niet over hebben. Er viel ook niet veel lekkers over te vertellen: geitenvlees e.d. Na een bezichtiging van het schildpaddenmuseumpje ter plekke klimmen we weer in de bus. De schildpadden zijn beschermd, zoals bijna het hele gebied op het eiland. Op een bepaald deel van het strand leggen de schildpadden vanaf juni hun eieren. Er zijn dan mensen die daar een periode blijven kamperen op het strand en de nesten met eieren markeren. De mamma schildpadden komen overigens nooit terug naar hun legsel van om en nabij de 60 tot 80 eieren. Ongeveer een kwart daarvan bereikt ongeschonden de zee. In zee worden er nog verschillende opgevreten door grote vissen. Walvissen spotten is in die tijd ook heel normaal.

Op de terugweg naar het hotel moeten we nog even stoppen voor een paar ezels die op de weg staan. In het hotel direct naar de bar, iets lekkers te drinken halen. We kletsen nog even na met een zeer getatoeëerde Belgische, die kapster is een stuk of 12 pitbull terriërs heeft. Ze zat bij ons in de bus.

Maandag, vandaag is onze laatste dag genieten we nog van het strand en de enorme golven. Morgen vertrekken we rond het middaguur naar het vliegveld. We vliegen even naar het eiland Sal om andere toeristen op te pikken en vandaar naar Schiphol. Woensdagochtend om 00.30 uur landen we, als alles volgens schema verloopt, in het moederland. Op naar onze camperplannen/avonturen!