Hellend vlak

20 juni in Vielle-St-Girons
Onderweg hoorden we dat er een enorme bosbrand in Portugal heeft gewoed met bijna 70 doden. Wij zijn daar wel in de buurt geweest maar gelukkig niet tijdens de brand.

De weg naar de Picos de Europa was geweldig. Corry zat wel zo nu en dan met de tenen/billen bij elkaar geknepen maar durfde deze keer wel degelijk foto’s te maken. We reden over de pas Puerte de S. Glorio van 1609 meter. De hoogte en diepteverschillen waren onbeschrijflijk. Tijdens de afdaling riep Corry ineens Ad ik wil niet meer kunnen we nog terug ???? toen ze zag dat de weg wel erg stijl naar beneden liep. Gelukkig is Ad een goede chauffeur en draaide hij met gemak de honderden bochtjes en remde veel op de motor, zodat we geen remproblemen kregen.

We stopten in het dorpje Potes en vonden daar een camping. Jammer dat alle plekjes klein waren en nogal ongelijk, waardoor we de camper niet geëgaliseerd kregen. We zijn ons bed echter niet uitgerold.

De volgende dag op de fiets naar Potes. Je hoeft niet te trappen naar het dorpje toe, maar terug is een probleem zelfs met e-bikes omdat je steeds omhoog gaat en er geen vlak stukje weg in zit en de verzuring in de benen slaat. Er zijn hier heel veel (ren)fietsers.
Potes is een erg mooi oud historisch dorpje met mooie schilderachtige doorkijkjes en natuurlijk ook vol met toeristen. We zoeken een prachtig mini terrasje uit met uitzicht op de oude stadsmuur en het riviertje dat erdoorheen kronkelt. We hebben ervan genoten. ‘s Avonds fietsen we er nog eens heen om een hapje te eten.
Het is overdag wel 40 graden en dat vinden wij heftig. Na enig overleg besluiten we dan ook de volgende dag 400 km naar Frankrijk te rijden naar een enorme naturistencamping bij Vielle-St-Girons. Onderweg loopt de temperatuur weer op naar 40 graden. Gelukkig hebben we in de camper een uitstekende airco en merken pas echt hoe heet het is als we uitstappen Poeh!.
Op de camping is het ongeveer 20 minuten lopen naar het strand. Maar er zijn ook mooie zwembaden. Diep, minder diep en kinderbadjes met kleine en grote glijbanen. We springen dus eerst maar eens in het diepe om de lichaamstemperatuur naar beneden te krijgen. Heerlijk. Het is tot laat in de avond warm. We gaan dan ook laat naar bed en slapen als roosjes. De plaatsen zijn fantastisch, ruim met elektriciteit en water. Wel hebben we Franse buren die hard praten en de hele dag films kijken of telefoneren. Als de meneer tijdens het volgende telefoongesprek zijn stembanden weer wijd open trekt zodat hij eigenlijk tot voorbij Lyon zonder telefoon kon, greep Ad in. Ad roept een keer en dan wordt het rustiger. Verder zeggen we uiteraard wel even in het Frans gedag als ze langs lopen.

We blijven hier een paar dagen (ff naar de kapper) en gaan dan op zoek naar het nichtje van Barbara, die bij Bordeaux woont. Daarna nog een weekje lekker vakantie vieren voordat we Veghel weer binnen rijden.
Wat hebben we het toch heerlijk.