Avontuurlijk nieuw en bekend

Op vrijdag 22 april is onze volgende bestemming in de Dordogne namelijk camping “le Couderc” het is er momenteel erg rustig dus plek genoeg. Als we naar ons plekje rijden komen we bekende gezichten tegen: Wim [e-38] Marian, die we hebben leren kennen in Spanje. Na een heftige begroeting installeren we ons op ons plekje. We mogen tot zondag op deze zonnigste plek blijven staan. Daarna is “ons” plekje gereserveerd. Het is een beetje bewolkt, maar dat mag de pret niet drukken.De prijs is all inclusieve, dus sauna, zwembad en zelfs een waar museum zijn vrij te gebruiken of te bezichtigen. In het restaurant ’s avonds kletsen we gezellig bij met Wim en Marian. Ze hebben nu een kip-caravan, Voorheen toerden ze rond in een klein busje, gezien de fysieke toestand van Wim hebben ze het nu wel een stuk comfortabeler.

De volgende dag begint bewolkt. Dus besluiten we een boswandeling te maken. Die is heftiger dan we dachten. Ad moet Corry zo nu en dan over gevaarlijk bospaden loodsen. ‘s Middags wordt het zonnig als plotseling de lucht breekt en er is veel blauw te zien.

Aan het eind van de middag stelt de buurvrouw links van ons voor om een Happy Hour voor onze camper te houden. De buren rechts van ons sluiten ook aan. Zij is gehandicapt en loopt zeer moeizaam. Het wordt een gezellige bijeenkomst.

Op zondagochtend rijden we naar Arnaoutchot aan de Atlantische kust omdat het qua kilometers nog te ver is om aan de reis in Spanje te beginnen. We vinden 3 uur rijden op dit moment voldoende. We toeren weer lekker binnendoor en genieten van de omgeving.Deze keer werkt het weer direct mee en genieten we van twee dagen met veel zonneschijn. Na drie nachten vertrekken we in de regen richting Spanje.

Het startpunt van onze reis is officieel hier in het historische stadje Zumaia wat vlakbij Zarautz en San Sabastian in Spanje ligt. Hier loopt ook een gedeelte van de Santiago route. We vinden het beiden reuze interessant maar laten deze route voor wat het is.

Op donderdag 28 april rijden we naar een camping in de buurt van Burgos en hier blijkt het nut van onze reis die we hebben gekocht, onderweg stoppen we bij Puerto de Orduna.De weg gaat pittig omhoog zo’n 15% waarna we op een plateau op 900 meter komen, waar we kunnen genieten van de adembenemende uitzichten .

Doch de weergoden waren ons ditmaal niet wel gezind en lieten de wolken tot op de grond zakken met als gevolg dat we al kringelend zoekend in de mist boven kwamen maar helaas niks hebben gezien.

Dan maar door naar Burgos, Het weer wordt beter en de zon laat zich zien, we besluiten 3 nachten te blijven op de camping, eerst een dag met de neus in de zon en daarna weer iets cultureels.

We besluiten op 30 april met de bus naar Burgos te gaan. Kosten € 1,20 p.p. en de halte voor de camping.

Burgos was voor Madrid de hoofdstad van Spanje, dat wisten wij niet. De stad is gesticht in het jaar 844 en was de bakermat van het machtige Castilliaanse koninkrijk. De stad heeft veel prachtige Gotische bouwwerken, met als hoogtepunt de kathedraal die wij uiteraard met een bezoekje vereren. Verder hangt er een eng beeld van Jezus aan het kruis dat in de 13^e eeuw gemaakt is. Hij heeft echte nagels aan zijn voeten en je ziet er ook wat haar opzitten. Over de rest van zijn lichaam doet de huid van een buffel zijn mensenhuid na. Ter volmaking van de groteske voorstelling draagt Jezus een rok (een van de eerste travestieten in die tijd?) Verder gaat het verhaal dat de rok iedere week wordt vervangen en dat zijn teennagels moeten worden geknipt.

Na dit toch wel enerverende gebeuren zochten we een van de leuke vierkante pleintjes op om lekker wat te eten en te drinken op een zonnig terrasje.

Op 1 mei komen we op onze voorlopig laatste camping in Spanje aan in Tordesillas. Onderweg doen we nog een stop bij een bergdorpje Astudillo waar we enkele bergwoningen bekijken die volledig inen onder de grond gebouwd zijn. Op de camping vinden we een mooi plekje voor onze camper en installeren ons in het zonnetje.

Op 2 mei rijden we naar onze eerste bestemming in Portugal door een schitterende omgeving over de Tierra de Campos (het land van de tarwe en gerstvelden) en via hoge bergen en lange diepe dalen via verschillende stuwmeren naar een plaatsje genaamd Mogadouro waar we het vergane kasteel even hebben bezocht. De camping kost ongeveer € 11,-- en we mogen ook nog gebruikmaken van het tennisveld. Helaas hadden we al een glaasje witte wijn gedronken en daardoor ging het tennissen minder goed.

We rijden op 3 mei van Mogadouro langzaam naar Casfreires verder naar het zuiden en volgen we de Tomtom. Dat dat niet altijd even goed gaat, komt door het volgende. We rijden bij Tabacco een stadje binnen en de navigatie stuurt ons een wegentje in . Wij denken daar door te kunnen, het weggetje blijkt maar 2,5 meter breed te zijn met aan weerzijde huizen en wij zijn 2.35 meter breed. Dus voorzichtig aan en dan plotseling staat er een stopbord op de weg even verderop staat een vrachtwagentje dat de weg blokkeert, waardoor we niet door kunnen rijden. Een behulpzame maar erg aanwezige Portugees, wijst ons dat we om moeten keren. Beter gezegd dan gedaan in zulke smalle straatjes met balkonnetjes en grote water bakken. Maar met het zweet in de handjes en onder heftige aanwijzingen van het Portugese mannetje, lukt het Ad uiteindelijk de camper te draaien en rijden we terug. Enorme opgelucht rijden we het stadje uit. De rest van de weg zit Corry nog steeds met klamme handjes want de de reis is niet eenvoudig met steile afgronden en heel veel ontelbare bochtjes. Volgens de route van de NKC moeten we over de brug bij Pinhao de camper parkeren. Maar het is er zo druk dat we besluiten de weg te vervolgen de route voert ons langs de rivier de Douro en door de wijn-en portgebieden en we vergapen ons over de prachtige valleien onderweg, Ons einddoel vandaag is in Casfreires waar een volgende camping ons wacht. We maken daar uitgebreid kennis met een Belgisch stel. We bestellen platte kip in het camping barretje en nemen ons gemak ervan. Het Belgische stel besluit net als wij even van de NKC route af te wijken en naar Coimbra te gaan en wij besluiten een camping in Marvao te gaan bezoeken waar we in 2019 ook zijn geweest. We zeggen elkaar gedag en hopen als we de route weer vervolgen, elkaar weer te ontmoeten.

Bij ons vertrek op 4 mei ’22 gaan we vol goede moet richting Marvao vlak bij de Spaanse grens , we hebben de Tomtom via de GPS ingevoerd, dus rijden maar.

De reis verloopt zonder problemen tot dat we vlak bij Marvao zijn en de navigatie ons een bergwegje in wilt sturen waarin Ad geen trek heeft met weer een vastloper. Dus recht door i.p.v. rechtsaf na ongeveer 17 km komen we weer op precies de zelfde plek uit.

Na goed overleg besluiten we dan toch maar de navigatie te volgen,. Het weggetje werd een pad met laaghangende bomen en bosschages en redelijk steil naar beneden, tot een moment dat het overging in een karrespoor.

Fuck, keren was hier onmogelijk dus achteruit omhoog. We kunnen jullie vertellen dat wij maar ook zeker de Fiat-Ducato het er moeilijk mee hadden. In een bocht wisten we dan toch nog te keren.

De Tomtom lieten we even voor wat het was en met onze Smartphone navigatie nogmaals een poging gewaagd om de camping die hier in de buurt moest zijn, te vinden. Google maps ging ook niet goed maar met Apple maps vonden we uiteindelijk onze camping met en in zijn ongerepte natuur.

Het goede nieuws is dat het weer nu echt zomers is geworden in Portugal en we besluiten dan ook hier een nacht of vier te blijven.