Verrassend

Dit stukje waren we vergeten te publiceren. Toch wel leuk. Het komt ook omdat we niet overal een goede internetverbinding hebben. Maar dit onthouden we jullie toch niet.

Op zondag 10 september verlaten we in de regen de camping in Rovinj. Op weg naar de Plitvicka jezera. We gaan door plaatsjes met namen die we niet onthouden kunnen, zoals: Zajci, Perinici, Potpican, Boljevici, Cambalicici, Kranc, Zaluznica etc. We raken behoorlijk onder de indruk van de vele oude huizen met kogelgaten. Hier heeft een aantal jaar geleden een heftige oorlog gewoed. Ook zien we veel begraafplaatsen met witte zerken, zomaar midden in een plaatsje of bij een moskee of kerkje.

Maandag 11 september willen we de meren en watervallen gaan bekijken. Er vertrekt aan bus naar het park om 09.00 uur. We maken alles gereed en zijn niet bang voor een beetje regen. Maar het onweert enorm en er valt geen bui, maar de regen en hagel komen met bakken naar beneden. In een ommezien is ons plekje omgetoverd in een waterballet. We kijken het even aan en besluiten dan dat de Plitvice meren op ons to-do lijstje voor later komt te staan. Jammer voor Henriëtte die we graag wat mooie foto’s hadden laten zien. Dit is geen doen.

Als we weg rijden moeten we ons echt een weg banen door enorme plassen en modderstromen. De meren zijn er niets bij. Net voor de grens worden we beiden getrakteerd op een wel heel bijzonder tafereel. In de voortuin van een woonhuis staan zomaar een zwarte beer met haar jong. We zijn te verbaasd om een foto te maken, helaas! Bij de grens naar Bosnië-Herzegovina is er een echte paspoortcontrole. Na enige tijd wordt het droog. We lunchen onderweg in het zonnetje. De dieselolie is hier onder de euro. We betalen hier met de BAM, die ongeveer 0,5 euro waard is. We rijden over hoge bergen en belanden zelfs in de wolken, het zicht is minder dan 50 meter. Later nemen we een drinkpauze. Op die parkeerplaats ontmoeten we een familie uit het koninkrijkje Bahrein, een relatief kleine eilandstaat in de Perzische golf. Ze willen graag een praatje maken (Engels) en we krijgen een doos zelfgebakken chips, ze hebben toch nog meer. Ze vinden het eigenlijk maar raar dat wij maar met z’n tweeën zijn. Zij hebben 2 (gehuurde) auto’s vol familie (kinderen en volwassenen).

We gaan richting Sarajevo. De weg gaat dwars door de bergen en soms moeten we 15% omhoog. We maken nog een paar mooie foto’s van de diepe dalen en prachtige vergezichten. De Tomtom wil ons ineens over onbegaanbare wegen leiden. De weg wordt heel slecht en als het een zandpad dreigt te worden krijgen we beiden het idee in een aflevering van de meest verschrikkelijke wegen te zijn beland. Dit voelt niet goed dus we keren en gaan weer de borden volgen. Corry wist nog waar we afgeslagen waren en waar een bordje richting Sarajevo stond. Rechts i.p.v. links. Daarna rijden we over begaanbare wegen naar Sarajevo.
Hier regent het weer. Maar we eten een hapje in het campingrestaurant en gaan morgen, zoals weersverwachting voorspelt) in de zon Sarajevo verkennen.