Onze gedachten zijn bij . . .

Op zondag 1 oktober verlaten we de mooie camping in Gythion. Er wordt geschoten in het buitengebied, dat betekent dat het jachtseizoen is geopend.
We nemen weer de binnendoor weggetjes en dit keer zijn het ook echt binnendoor weggetjes. Soms moeten de olijfbomen wijken voor onze camper. En we zien eigenlijk alleen maar honderdduizend olijfboomgaarden. Maar het gaat allemaal prima met onze uitstekende chauffeur. Dat wil niet zeggen dat Corry weer eens vergeet foto’s te maken. Het is echt wel heel erg hoog met hier en daar vergezichten die, als je als je je veilig voelt, prachtig zijn. Ad houdt de gaten in de weg goed in de gaten! Je moet er vaak wel helemaal omheen sturen. Het is alsof je een toertocht schaatst in de winter en je de scheuren en kuilen in het ijs ontwijkt.

De camping die we bedacht hebben, ligt weer aan het strand in een schitterende baai. De plekjes zijn klein, maar het weer is heerlijk. Tegenover ons staan 4 Tsjechische vrienden. Eén ervan is praktisch doof maar speelt erg mooi gitaar. Als ze ’s avonds gaan BBQ-en op het gezamenlijke camping BBQ-plekje, lopen wij even langs om naar de gitaarmuziek en zang te luisteren. We verstaan er geen klap van, want de gitarist spreekt geen Engels. Een van de anderen wel. Die houdt de conversatie dus in stand.

Op zondag 3 oktober vertrekken we toch weer. De campingplekjes zijn erg klein en het schijnt hogerop op het schiereiland (de Peloponnesos) nog warmer weer te zijn. Dit keer volgen we de kustlijn en genieten van alle mooie baaien en kleine dorpjes waar we doorheen rijden. In Pirgos is het even spannend, want de weg is opgebroken. Maar samen met een paar andere campers die ook kriskras door het centrum hun weg zoeken, komen we weer op de goede weg terecht.

We zoeken een plekje op de camping in Paloukia. Het ligt tegenover het eiland Zakinthos. Het is niet druk. Er staan nog een paar Duitsers en een Oostenrijker. De camping ligt aan het strand en het restaurant is open. De zee is eerst erg ondiep met mooi helder water; het is dan ook een stukje lopen voor je kunt zwemmen. ’s Avonds lopen we een rondje om de haven met vissersboten en pleziervaartuigen en eten in het campingrestaurant aan het strand. Terwijl er op het strand een bruidspaar ronddartelt en foto’s maakt, zien wij de zon in de zee zakken. Prachtig hoor!

De campings in Griekenland zijn van alle gemakken voorzien. Zo is er meestal een keuken beschikbaar met koelkast, vriezer en kooktoestellen. Het gebruik van strijkplank (behalve voor de wasmachine) is bij de campingprijs inbegrepen. Je kunt hier met een tent zonder koelkast etc. goed terecht.

Vanmorgen worden we wakker met een bewolkte hemel, na eerst elkaar gefeliciteerd te hebben met ons kleinkind Niek, die vandaag zijn 12e verjaardag viert, besluiten we enkele taakjes te verdelen. Corry doet de was en Ad gaat de camper schoon poetsen aan de buitenkant.

Dan plotseling staat de wereld stil. We krijgen een telefoontje uit Holland, Joost, de broer van Ad, belt met de telefoon van Barry oef wat zal er zijn! Dan krijgen we het droeve nieuws te horen dat Barry, Ad zijn oudste zusje, plotseling is overleden. Onze gedachten gaan uit naar de kinderen, kleinkinderen en de rest van de familie.

Na enig overleg en puur op rationele gronden besluiten we niet naar Nederland terug te racen. We kunnen de ruim 2200 km vanaf hier niet in een dergelijke korte tijd overbruggen om bij de uitvaart aanwezig. Te meer omdat we niet direct weg kunnen en we nog geen ferry reservering/boeking hebben om naar Italië over te steken. Het voelt shit!